Gün 5:
Bugün moralim bozuk uyandım. Çünkü ablam da belirti göstermeye başlamıştı. Çok halsizdi. Yatağından çıkamıyordu bile. Onun enerjisi düşük olunca otomatik benim de enerjim düştü.
Biraz meditasyon yaptım ama yine de enerjim yükselmedi. Bol bol su içmeye devam ediyorum ama uyandığımdan beri hiçbir şey yemedim. Kendimi aç hissetmiyorum çünkü.
Dedem hiç iyi değil. Anneannem de aynı şekilde. Babam da çok halsiz. Bir tek annem daha iyi. Gel de şimdi bu durumda moralini yüksek tut. Olmuyor işte. Ne kadar moralimi düzeltmeye çalışsam da olmuyor.
Dün ablam belirti göstermeye başlayınca bize verdikleri numarayı aradık. Bir adam açtı. Ablam durumunu anlattı. Biz ilgilenmelerini beklerken adam ablamı baya azarlayıp sonra da “Korona değilsindir sen” diyip telefonu kapattı. Sanki koronanın efendisi kendisi!
Bizimle böyle güzelce (!) ilgilenen sağlık çalışanlarımız olduğu sürece biz bu koronayı bir aya kalmaz atarız Türkiye’den (!)
Bu sabah anneme verilen başka numarayı aradık. Eve geleceklerini söylediler ama baya uzun bir süre geçmesine rağmen hala gelen yok. Hayır anlamıyorum gelip test yapmaları için ölüm döşeğinde mi olması lazım bu kızın?
Üzgünüm ama artık umudum tükenmek üzere. Etrafımdaki herkes bir hastalıkla boğuşurken moralimi yüksek tutmam zor, çok zor.
Hep yaptığım gibi umarım yarın güzel şeyler yazabilirim demeyeceğim. Anlatılacak güzel bir şey olursa yazarım…