Eşit değiliz. Artık terazi dengede durmuyor. Artık bir taraf daha baskın geliyor. Bir taraf eziliyor ve bunu da baskın olan taraf yapıyor. Peki neden insanlar bir tarafın ezilmesine göz yumuyor?
İstanbul sözleşmesi yaşatır dedik ama dinlemediler, sözleşmeyi fes ettiler. Artık potansiyel tecavüzcüler ve tacizcileri durduran hiçbir şey yok.
Hatta biliyor musunuz? Bugünü yani 12 Nisan’ı bazı iğrenç zihniyetli insanlar tecavüz günü ilan etmişler. Sosyal medyada gördüm ve resmen kanım dondu. O kadar iğrenç paylaşımlar yapılmıştı ki…
Benim gerçekten aklım almıyor ama bunun sebebi henüz küçük olmam değil. Bunun sebebi bu kadar iğrenç zihniyetli insanların olduğunu aklıma ya da hayalime sığdıramamam.
Ben kadının üstünlüğünü savunmuyorum. Kadın ya da erkek hiç kimse insandan üstün değildir. Sadece son zamanlarda adını bile bilmediğimiz, duymadığımız birçok kadın öldürüldü.
Korkuyoruz. Dışarıya çıkmaya, şort giymeye, askılı bluz giymeye korkuyoruz. Karamsar bir insan değilimdir ama ben artık ülkemizin düzeleceğine olan inancımı yitirdim.
Bir yerlerde bir kadın ölüyorsa ve katili “Ben ne de olsa bir gece yatıp çıkarım.” diyebiliyorsa gözden geçirilmesi gereken bir şeyler var demektir. Hiçbir katil bir gece yatıp çıkmamalı.
Ülkemi ilk defa böyle bir karanlıkta görüyorum ve ben artık bu ülkede yaşamak istemiyorum. Çünkü ben kendimi burada güvende hissedemiyorum. Çünkü burada yaşamak artık eskisi kadar kolay değil.
Başka ülkelerde yaşayan akranlarımı görüyorum. Onlar yirmili yaşlarında kendi evlerine çıkarken veya ilk arabalarına sahip olurken benim ablam eğitim kredisi borcunu ödemeye çalışıyor olacak. Ben de okumak istiyorum, iyi bir mesleğim olsun istiyorum ama eğitim sistemimiz müsaade etmiyor. Çok zor benim, bizim için. Gerçekten çok zor. Biz daha on beş-on altı yaşındayız. Bu yaşlardaki birinin omzunda bütün dünyanın yükü olmamalı.
Ülkemi seviyorum ama artık kendimi burada güvende hissedemiyorum. Ben de her son nefesini veren insanlar gibi biraz daha yaşamak istiyorum.
Henüz bu kadar gençken, hayatımı yaşayamamışken, ölmeden önce yapılacaklar listemdeki maddeleri gerçekleştiremeden, ilk kitabımı elime almadan, başarılı bir voleybolcu olmadan ve daha yapmak istediğim bir çok şeyi yapamadan ölmek istemiyorum.
Evet bu ülkeden gitmek istiyorum. Kendimi güvende hissetmek istiyorum. Doyasıya, hiçbir şeyi düşünmeden eğlenmek istiyorum.
Evet yabancı ülkelere özeniyorum. Yaşıtlarım arkadaşlarıyla gezerken, geceleri dışarıda doyasıya eğlenirken ben ağlayarak sınavlara çalışmak veya proje ödevimi yetiştirmek istemiyorum.
Eşit olmak istiyorum. Her şekilde eşit olmak istiyorum. İnsanlar ölmesin istiyorum. Gece dışarı çıkmak istiyorum. Başka yerlerdeki yaşıtlarım gibi hayatımı yaşamak istiyorum.
Aslında sadece terazi dengelensin istiyorum…