Yaşamak; her şeye rağmen barış içinde yaşamak.10 Ekim cumartesi günü Ankara’da gar meydanın da barış için bir araya geldiler. Artık akan kanlara dayanılmıyor,farklılıklarımız bizim zenginliklerimiz. Öyleyse barış içinde yaşayalım’ diyerek toplanmışlardı. Genç-yaşlı, kadın- erkek onbinler hep beraber BARIŞ diye haykırmaya gelmişlerdi. Tıpkı eşim ve benim gibi.
10:04 Ankara kara kapkara bir anı yaşadı 10 ekim cumartesi günü.Dayanılmaz acılar,gözlerinizin önünde çığlıklar atan, Yardım isteyen insanların çığlıkları ve bununla birlikte kangölüne çevrilmiş bir ortam.Yaralılara müdahale etmeye çalışan doktorlar ve tam o anda polis ve tomalardan sıkılan biber gazları…İşte bunun adı KATLİAM..Unutulmaz acılarla yoğrulduğumuz bir gün.. Ve canlarımızı bir katliama kurban vermenin dayanılmaz acısı..Hastane önlerinde yaralı canlardan iyi bir haber bekleyen anne-babalar,evlatlar,eşler,arkadaşlar,yoldaşlar…Katliamda ölen canlarımızın anıları çok taze….Türkiye’nin dörtbir yanında ve yurtdışında bu katliamı protesto eden insanlar,yüreklerinize sağlık…
Bu protestolardan biri de Ankara ODTÜ’de gerçekleştirildi.Ölen canlarımızın isimleri siyah güvercinlere yazılmış ve onların anısına ağaçlar arasına asılmış..Bununla birlikte yola döşenen taşlar ölen her canlarımız anısına siyaha boyanmış..Taşlardan siyah dışında farklı renklerde orada olupta hayatta kalanları temsilen boyanmış.Bu gün ODTÜ’ye gidip orayı resimledim..Orada yaşadığım duygu karmaşasını anlatmam mümkün değil,yaşamak gerek.Emek verenlere teşekkürlerimle, iyi ki varsınız..
Bu katliamı nefretle kınıyorum.Hayatını kaybeden canlarımızın ruhu şad olsun..Yaralı canlara şifalar diliyorum..Unutmayacağız….Unutursak kalbimiz kurusun…
Tülay Atasever